keloğlan=özgüven ve bu da geçer ya hu

KELOĞLAN   çocukluğumuzun  kahramanı. (Özgüvenin timsali.) Keloğlan fakir, çoban haline bakmaksınız padişahın kızına talip olacak kadar özgüvenli. Çocuklarımıza onun çalışkanlığını, özgüvenini ve cesaretini öğretmeliyiz.
Bu sabah dınledığım ve çok hoşuma giden bir keloğlan masalını  bende blogumda paylaşmak istedim 

 Günlerden bir gün  keloğlan annesini de ikna ederek padişahın kızını istemeye gider ;

Padişah ona derki: Tamam sana kızımı vereceğim  ama bana öyle bir şey getir ki onu görünce sevinçli olanlar üzülsün, üzgün olanlar sevinsin!
Uzun hikaye.. Keloğlan devdi,cindi,periydi,dağdı,kuyuydu,anka kuşuydu derken sonunda bir yüzük bulmuş ve onu padişaha getirmiş..
'İşte!' demiş.. Padişahım aradığınız şey budur.. Bunu görünce,bunu duyunca,bunu okuyunca sevinçli olanlar üzülür,üzgün olanlar sevinir..
O yüzüğün içinde BUDA GEÇER YA HU.. yazılıymış. Bazen kaybettiklerimiz kazandıklarımız dır ,bazende kazandıklarımız kaybettiklerimizdir.

Bazen öyle boğuluruz ki hüzne daha kötüsünü düşünemeyiz bile, bazen öyle seviniriz ki, hani şu zafer sarhoşluğu dedikleri şey, sanırız ki hep böyle gidecek. Oysa kainatta her şey zıttıyla beraber yaratılmıştır. Bilinen en küçük parçadan tutun da uzayın derinliklerine kadar. İnsanın duyguları  da böyle. Her şey zıttıyla var. Bazen biri çıkar öne bazen diğeri...

Unutmayalım her durumumuzda aklımıza gelecek bir söz ;Bu da geçer ya hu…